ปานีย-, ปานียะ หมายถึง [ปานียะ-] ว. ควรดื่ม, น่าดื่ม, ดื่มได้. (ป., ส.).
น. นํ้าควรดื่ม. (ป., ส. ปานีย + อุทก).
ดู ปานีย-, ปานียะ.
ว. เสียงอย่างเสียงตีด้วยไม้แบน ๆ.
ว. เสียงอย่างเสียงตีด้วยไม้แบน ๆ.
[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).
ว. ไม่มีใครถือโทษ.
[-ปอหฺยี-] น. บิดา, พ่อ. (ช.).